حکمت نهج البلاغه
وَ قَالَ ع لَا يُقِيمُ أَمْرَ اللَّهِ سُبْحَانَهُ إِلَّا مَنْ لَا يُصَانِعُ- وَ لَا يُضَارِعُ وَ لَا يَتَّبِعُ الْمَطَامِعَ
و درود خدا بر او، فرمود: فرمان خدا را بر پاندارد، جز آن کس که در اجرای حق مدارا نکند، سازشکار نباشد، و پيرو آرزوها نگردد.
(سياسی، اعتقادی)
وَ قَالَ ع: وَ قَدْ تُوُفِّيَ سَهْلُ بْنُ حُنَيْفٍ الْأَنْصَارِيُّ بِالْكُوفَةِ- بَعْدَ مَرْجِعِهِ مَعَهُ مِنْ صِفِّينَ- وَ كَانَ أَحَبَّ النَّاسِ إِلَيْهِ- لَوْ أَحَبَّنِي جَبَلٌ لَتَهَافَتَ معنى ذلك أن المحنة تغلظ عليه- فتسرع المصائب إليه- و لا يفعل ذلك إلا بالأتقياء الأبرار- و المصطفين الأخيار: و هذا مثل قوله ع:
و درود خدا بر او، فرمود: (پس از بازگشت از جنگ صفّين، يکی از ياران دوست داشتنی امام، سهل بن حنيف از دنيا رفت.) اگر کوهی مرا دوست بدارد، در هم فرو می‌ريزد. (يعنی مصيبت‌ها، به سرعت به سراغ او آيد، که اين سرنوشت در انتظار پرهيزکاران و برگزيدگان خداست، همانند آن در حکمت 112 آمده است)
(اعتقادی)
+ نوشته شده در پنج شنبه 5 دی 1398برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند سیاسی,اعتقادی,فرمانبردار خدا,حق,سازشکار,آرزو,جنگ صفین, ساعت 11:57 توسط آزاده یاسینی
|
