••• آسمانه

♥ مطالب ادبی .!.!.!.!. مطالب مذهبی ♥

حکمت نهج البلاغه

 وَ قَالَ ع: مَا الْمُجَاهِدُ الشَّهِيدُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَعْظَمَ أَجْراً- مِمَّنْ قَدَرَ فَعَفَّ- لَكَادَ الْعَفِيفُ أَنْ يَكُونَ مَلَكاً مِنَ الْمَلَائِكَةِ

 و درود خدا بر او، فرمود: پاداش مجاهد شهيد در راه خدا، بزرگ‌تر از پاداش عفيف پاکدامنی نيست که قدرت بر گناه دارد و آلوده نمی‌گردد، همانا عفيف پاکدامن، فرشته‌ای از فرشته‌هاست.
 
(اخلاقی)







وَ قَالَ ع: الْقَنَاعَةُ مَالٌ لَا يَنْفَدُ قال الرضي و قد روى بعضهم هذا الكلام لرسول الله ص

و درود خدا بر او، فرمود: قناعت مالی است که پايان نمی‌پذيرد. 
«برخی اين حکمت را از رسول خدا صلّی اللّه عليه و آله و سلّم نقل کرده‌اند»
(اقتصادی، اخلاقی) 

 

 

 

 

+ نوشته شده در پنج شنبه 30 مرداد 1399برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند اخلاقی,پند اقتصادی,عفیف پاکدامن,مجاهد شهید,فرشته,قناعت,مال, ساعت 16:0 توسط آزاده یاسینی


حکمت نهج البلاغه

 وَ قَالَ ع: إِنَّ أَخْسَرَ النَّاسِ صَفْقَةً وَ أَخْيَبَهُمْ سَعْياً- رَجُلٌ أَخْلَقَ بَدَنَهُ فِي طَلَبِ مَالِهِ- وَ لَمْ تُسَاعِدْهُ الْمَقَادِيرُ عَلَى إِرَادَتِهِ- فَخَرَجَ مِنَ الدُّنْيَا بِحَسْرَتِهِ وَ قَدِمَ عَلَى الْآخِرَةِ بِتَبِعَتِهِ

 و درود خدا بر او، فرمود: همانا زيانکارترين مردم در معاملات، و نوميدترين مردم در تلاش، مردی است که تن در گرد آوری مال خسته دارد، امّا تقديرها با خواست او هماهنگ نباشد، پس با حسرت از دنيا رود، و با بار گناه به آخرت روی آورد.
 
(اعتقادی، اقتصادی)
 
 
 
 
 
 

وَ قَالَ ع: الرِّزْقُ رِزْقَانِ طَالِبٌ وَ مَطْلُوبٌ- فَمَنْ طَلَبَ الدُّنْيَا طَلَبَهُ الْمَوْتُ حَتَّى يُخْرِجَهُ عَنْهَا- وَ مَنْ طَلَبَ الْآخِرَةَ طَلَبَتْهُ الدُّنْيَا حَتَّى يَسْتَوْفِيَ رِزْقَهُ مِنْهَا

 

 و درود خدا بر او، فرمود: روزی بر دو قسم است: آن که تو را می‌خواهد، و آن که تو او را می‌جويی. کسی که دنيا را خواهد، مگر نيز او را می‌طلبد تا از دنيا بيرونش کند، و کسی که آخرت خواهد، دنيا او را می‌طلبد تا روزی او را به تمام پردازد.
(اقتصادی، اعتقادی)

 

 

 

 

+ نوشته شده در دو شنبه 19 خرداد 1399برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند اقتصادی,پند اعتقادی,مردم,مال,دنیا,معامله,حسرت دنیا,بار گناه,روزی,آخرت, ساعت 15:29 توسط آزاده یاسینی


حکمت نهج البلاغه

وَ قَالَ ع: الْحِلْمُ غِطَاءٌ سَاتِرٌ وَ الْعَقْلُ حُسَامٌ قَاطِعٌ- فَاسْتُرْ خَلَلَ خُلُقِكَ بِحِلْمِكَ وَ قَاتِلْ هَوَاكَ بِعَقْلِكَ

 و درود خدا بر او، فرمود: بردباری پرده‌ای است پوشاننده، و عقل شمشيری است برّان، پس کمبودهای اخلاقی خود را با بردباری بپوشان، و هوای نفس خود را با شمشير عقل بکش.

(اخلاقی)

 

 

 

 

 

وَ قَالَ ع: إِنَّ لِلَّهِ عِبَاداً يَخْتَصُّهُمُ اللَّهُ بِالنِّعَمِ لِمَنَافِعِ الْعِبَادِ- فَيُقِرُّهَا فِي أَيْدِيهِمْ مَا بَذَلُوهَا- فَإِذَا مَنَعُوهَا نَزَعَهَا مِنْهُمْ ثُمَّ حَوَّلَهَا إِلَى غَيْرِهِمْ

 

و درود خدا بر او، فرمود: خدا را بندگی است که برای سود رساندن به ديگران، نعمت‌های خاصّی به آنان بخشيده، تا آنگاه که دست بخشنده دارند نعمت‌ها را در دستشان باقی می‌گذارد، و هر گاه از بخشش دريغ کنند، نعمت‌ها را از دستشان گرفته و به دست ديگران خواهد داد.

(اعتقادی، اقتصادی)

 

 

 

 

 

 


حکمت نهج البلاغه

 وَ قَالَ ع رُبَّ قَوْلٍ أَنْفَذُ مِنْ صَوْلٍ

 و درود خدا بر او، فرمود: بسا سخن که از حمله مسلّحانه کارگرتر است.
 
(علمی، سياسی)
 
 
 
 
 
 

وَ قَالَ ع كُلُّ مُقْتَصَرٍ عَلَيْهِ كَافٍ

 

و درود خدا بر او، فرمود: هر مقدار که قناعت کنی کافی است.
(اقتصادی، اخلاقی) 

 

 

+ نوشته شده در پنج شنبه 1 خرداد 1399برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند اخلاقی,پند سیاسی,اقتصادی,علمی,سخن,حمله مسلحانه,قناعت,مال,پول,دنیا, ساعت 16:48 توسط آزاده یاسینی


حکمت نهج البلاغه

 وَ قَالَ ع: مَعَاشِرَ النَّاسِ اتَّقُوا اللَّهَ- فَكَمْ مِنْ مُؤَمِّلٍ مَا لَا يَبْلُغُهُ وَ بَانٍ مَا لَا يَسْكُنُهُ- وَ جَامِعٍ مَا سَوْفَ يَتْرُكُهُ- وَ لَعَلَّهُ مِنْ بَاطِلٍ جَمَعَهُ وَ مِنْ حَقٍّ مَنَعَهُ- أَصَابَهُ حَرَاماً وَ احْتَمَلَ بِهِ آثَاماً- فَبَاءَ بِوِزْرِهِ وَ قَدِمَ عَلَى رَبِّهِ آسِفاً لَاهِفاً- قَدْ خَسِرَ الدُّنْيا وَ الْآخِرَةَ ذلِكَ هُوَ الْخُسْرانُ الْمُبِينُ

 و درود خدا بر او، فرمود: ای مردم از خدا بترسيد، چه بسا آرزومندی که به آرزوی خود نرسيد، و سازنده ساختمانی که در آن مسکن نکرد، و گرد آورنده‌ای که زود آنچه را گرد آورده رها خواهد کرد، شايد که از راه باطل گرد آورده، و يا حق ديگران را باز داشته، و با حرام به هم آميخته، که گناهش بر گردن اوست، و با سنگينی بار گناه در می‌گذرد، و با پشيمانی و حسرت به نزد خدا می‌رود که: «در دنيا و آخرت زيان کرده و اين است زيانکاری آشکار»
 
(اخلاقی، اقتصادی)
 
 
 
 
 
 
 
وَ قَالَ ع مِنَ الْعِصْمَةِ تَعَذُّرُ الْمَعَاصِي

 

 و درود خدا بر او، فرمود: دست نيافتن به گناه نوعی عصمت است.
(معنوی)

 

 

 

 

 

+ نوشته شده در یک شنبه 7 ارديبهشت 1399برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند اخلاقی,پند اقتصادی,معنوی,مادیات,دنیا,مال,ثروت,عصمت,گناه, ساعت 14:3 توسط آزاده یاسینی


حکمت نهج البلاغه

 وَ قَالَ ع أَنَا يَعْسُوبُ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمَالُ يَعْسُوبُ الْفُجَّارِ

قال الرضي و معنى ذلك أن المؤمنين يتبعونني- و الفجار يتبعون المال- كما تتبع النحل يعسوبها و هو رئيسها

 

 و درود خدا بر او، فرمود: من پيشوای مؤمنان، و مال، پيشوای تبهکاران است. 
می‌گويم: (معنای سخن امام اين است که مؤمنان از من پيروی می‌کنند و بدکاران پيرو مال می‌باشند آنگونه که زنبوران عسل از رئيس خود اطاعت دارند)
 
(اعتقادی، اقتصادی)
 
 
 
 
 


وَ قَالَ لَهُ بَعْضُ الْيَهُودِ- مَا دَفَنْتُمْ نَبِيَّكُمْ حَتَّى اخْتَلَفْتُمْ فِيهِ- فَقَالَ ع لَهُ إِنَّمَا اخْتَلَفْنَا عَنْهُ لَا فِيهِ- وَ لَكِنَّكُمْ مَا جَفَّتْ أَرْجُلُكُمْ مِنَ الْبَحْرِ- حَتَّى قُلْتُمْ لِنَبِيِّكُمْ- اجْعَلْ لَنا إِلهاً كَما لَهُمْ آلِهَةٌ- قالَ إِنَّكُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ

 

و درود خدا بر او، فرمود: (شخصی يهودی به امام گفت: هنوز پيامبرتان را دفن نکرده، در باره‌اش اختلاف کرديد، امام فرمود:) ما در باره آنچه که از او رسيده اختلاف کرديم، نه در خود او، امّا شما يهوديان، هنوز پای شما پس از نجات از دريای نيل خشک نشده بود که به پيامبرتان گفتيد: «برای ما خدايی بساز، چنانکه بت پرستان خدايی دارند» و پيامبر شما گفت: «شما مردمی نادانيد»
(اعتقادی، سياسی) 

 

 

 

 


حکمت نهج البلاغه

 وَ قَالَ ع كَفَى بِالْأَجَلِ حَارِساً

 و درود خدا بر او، فرمود: اجل، نگهبان خوبی است. 
می‌گويم: معنای سخن امام اين است که انسان بر کشته شدن فرزندان بردباری می‌کند امّا در غارت و ربوده شدن اموال بردبار نيست.)
 
(اعتقادی)
 
 
 
 
 
 

وَ قَالَ ع يَنَامُ الرَّجُلُ عَلَى الثُّكْلِ وَ لَا يَنَامُ عَلَى الْحَرَبِ قال الرضي- و معنى ذلك أنه يصبر على قتل الأولاد- و لا يصبر على سلب الأموال

 

 و درود خدا بر او، فرمود: آدم داغدار می‌خوابد، امّا مال غارت شده، نمی‌خوابد. 
می‌گويم: (معنای سخن امام عليه السّلام اين است که انسان بر کشته شدن فرزندان بردباری می‌کند امّا در غارت و ربوده شدن اموال بردبار نيست).
(اقتصادی)

 

 

+ نوشته شده در سه شنبه 19 فروردين 1399برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند اقتصادی,پند اعتقادی,اجل,مال,غارت,آدم داغدار, ساعت 12:23 توسط آزاده یاسینی


حکمت نهج البلاغه

 وَ كَانَ ع يَقُولُ: أَحْلِفُوا الظَّالِمَ إِذَا أَرَدْتُمْ يَمِينَهُ- بِأَنَّهُ بَرِي‏ءٌ مِنْ حَوْلِ اللَّهِ وَ قُوَّتِهِ- فَإِنَّهُ إِذَا حَلَفَ بِهَا كَاذِباً عُوجِلَ- الْعُقُوبَةَ وَ إِذَا حَلَفَ بِاللَّهِ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ لَمْ يُعَاجَلْ- لِأَنَّهُ قَدْ وَحَّدَ اللَّهَ تَعَالَى

 و درود خدا بر او، فرمود: آنگاه که خواستيد ستمکاری را سوگند دهيد از او بخواهيد که بگويد (از جنبش و نيروی الهی بيزار است» زيرا اگر به دروغ سوگند خورد، پس از بيزاری، در کيفر او شتاب شود، امّا اگر در سوگند خود بگويد «به خدايی که جز او خدايی نيست» در کيفرش شتاب نگردد، چه او خدا را به يگانگی ياد کرد.
(سياسی، اعتقادی)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
وَ قَالَ ع يَا ابْنَ آدَمَ كُنْ وَصِيَّ نَفْسِكَ- فِي مَالِكَ وَ اعْمَلْ فِيهِ مَا تُؤْثِرُ أَنْ يُعْمَلَ فِيهِ مِنْ بَعْدِكَ
 
و درود خدا بر او، فرمود: ای فرزند آدم خودت وصیّ مال خويش باش، امروز به گونه‌ای عمل کن که دوست داری پس از مرگت عمل کنند.
(اقتصادی) 

 

 

 

 

+ نوشته شده در دو شنبه 19 اسفند 1398برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند اقتصادی,پند سیاسی,اعتقادی,ستمکار,کیفر,سوگند,آدم,ارث,وصی,مال, ساعت 13:0 توسط آزاده یاسینی


حکمت نهج البلاغه

 وَ قَالَ ع وَ قَدْ مَرَّ بِقَذَرٍ عَلَى مَزْبَلَةٍ- هَذَا مَا بَخِلَ بِهِ الْبَاخِلُونَ- وَ رُوِيَ فِي خَبَرٍ آخَرَ أَنَّهُ قَالَ- هَذَا مَا كُنْتُمْ تَتَنَافَسُونَ فِيهِ بِالْأَمْسِ

و درود خدا بر او، فرمود: (در سر راه از کنار مزبله‌ای عبور می‌کرد.) اين همان است که بخيلان به آن بخل می‌ورزند (و در روايت ديگری نقل شد که) اين چيزی است که ديروز بر سر آن رقابت می‌کرديد
 (اخلاقی) 
 
 
 
 
 
 

وَ قَالَ ع لَمْ يَذْهَبْ مِنْ مَالِكَ مَا وَعَظَكَ
 
 و درود خدا بر او، فرمود: مالی که نابودی آن تو را پند می‌دهد، از دست نرفته است.
(اخلاقی، اقتصادی)

 

 

 

 
+ نوشته شده در یک شنبه 20 بهمن 1398برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند اخلاقی,پند اقتصادی,مزبله,بخل,بخیل,رقابت,مال,نابود, ساعت 10:41 توسط آزاده یاسینی


حکمت نهج البلاغه

 وَ قَالَ ع إِنَّمَا الْمَرْءُ فِي الدُّنْيَا غَرَضٌ تَنْتَضِلُ فِيهِ الْمَنَايَا- وَ نَهْبٌ تُبَادِرُهُ الْمَصَائِبُ- وَ مَعَ كُلِّ جُرْعَةٍ شَرَقٌ- وَ فِي كُلِّ أَكْلَةٍ غَصَصٌ- وَ لَا يَنَالُ الْعَبْدُ نِعْمَةً إِلَّا بِفِرَاقِ أُخْرَى- وَ لَا يَسْتَقْبِلُ يَوْماً مِنْ عُمُرِهِ إِلَّا بِفِرَاقِ آخَرَ مِنْ أَجَلِهِ- فَنَحْنُ أَعْوَانُ الْمَنُونِ وَ أَنْفُسُنَا نَصْبُ الْحُتُوفِ- فَمِنْ أَيْنَ نَرْجُو الْبَقَاءَ- وَ هَذَا اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ لَمْ يَرْفَعَا مِنْ شَيْ‏ءٍ شَرَفاً- إِلَّا أَسْرَعَا الْكَرَّةَ فِي هَدْمِ مَا بَنَيَا وَ تَفْرِيقِ مَا جَمَعَا

 و درود خدا بر او، فرمود: همانا انسان در دنيا تخته نشان تيرهای مرگ، و ثروتی است دستخوش تاراج مصيبت‌ها: با هر جرعه نوشيدنی، گلو رفتنی، و در هر لقمه‌ای، گلوگير شدنی است، و بنده نعمتی به دست نياورد جز آن که نعمتی از دست بدهد، و روزی به عمرش افزوده نمی‌گردد جز با کم شدن روزی ديگر پس ما ياران مرگيم، و جان‌های ما هدف نابودی‌ها، پس چگونه به ماندن جاودانه اميدوار باشيم. در حالی که گذشت شب و روز بنايی را بالا نبرده جز آن که آن را ويران کرده، و به اطراف پراکند
 (اخلاقی)
 
 
 
 
 

وَ قَالَ ع يَا ابْنَ آدَمَ مَا كَسَبْتَ فَوْقَ قُوتِكَ- فَأَنْتَ فِيهِ خَازِنٌ لِغَيْرِكَ
 
 و درود خدا بر او، فرمود: ای فرزند آدم، آنچه را که بيش از نياز خود فراهم کنی، برای ديگران اندوخته‌ای.
(اخلاقی، اقتصادی)

 

 

 

 

+ نوشته شده در جمعه 18 بهمن 1398برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند اخلاقی,پند اقتصادی,انسان,مرگ,آخرت,مصیبت,نعمت,دسترنج,مال, ساعت 16:57 توسط آزاده یاسینی


حکمت نهج البلاغه

   وَ قَالَ ع سُوسُوا إِيمَانَكُمْ بِالصَّدَقَةِ وَ حَصِّنُوا أَمْوَالَكُمْ بِالزَّكَاةِ- وَ ادْفَعُوا أَمْوَاجَ الْبَلَاءِ بِالدُّعَاءِ 

 و درود خدا بر او، فرمود: ايمان خود را با صدقه دادن، و اموالتان را با زکات دادن نگاه‌داريد، و امواج بلا را با دعا از خود برانيد .
(اخلاقی، اقتصادی)

 

 
  
 
 
 

وَ مِنْ كَلَامٍ لَهُ ع لِكُمَيْلِ بْنِ زِيَادٍ النَّخَعِيِّ- قَالَ كُمَيْلُ بْنُ زِيَادٍ- أَخَذَ بِيَدِي أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ ع- فَأَخْرَجَنِي إِلَى الْجَبَّانِ فَلَمَّا أَصْحَرَ تَنَفَّسَ الصُّعَدَاءَ- ثُمَّ قَالَ يَا كُمَيْلَ بْنَ زِيَادٍ- إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ أَوْعِيَةٌ فَخَيْرُهَا أَوْعَاهَا- فَاحْفَظْ عَنِّي مَا أَقُولُ لَكَ‏   

- النَّاسُ ثَلَاثَةٌ- فَعَالِمٌ رَبَّانِيٌّ وَ مُتَعَلِّمٌ عَلَى سَبِيلِ نَجَاةٍ- وَ هَمَجٌ رَعَاعٌ أَتْبَاعُ كُلِّ نَاعِقٍ يَمِيلُونَ مَعَ كُلِّ رِيحٍ- لَمْ يَسْتَضِيئُوا بِنُورِ الْعِلْمِ وَ لَمْ يَلْجَئُوا إِلَى رُكْنٍ وَثِيقٍ- يَا كُمَيْلُ الْعِلْمُ خَيْرٌ مِنَ الْمَالِ- الْعِلْمُ يَحْرُسُكَ وَ أَنْتَ تَحْرُسُ الْمَالَ- وَ الْمَالُ تَنْقُصُهُ النَّفَقَةُ وَ الْعِلْمُ يَزْكُوا عَلَى الْإِنْفَاقِ- وَ صَنِيعُ الْمَالِ يَزُولُ بِزَوَالِهِ- يَا كُمَيْلَ بْنَ زِيَادٍ مَعْرِفَةُ الْعِلْمِ دِينٌ يُدَانُ بِهِ- بِهِ يَكْسِبُ الْإِنْسَانُ الطَّاعَةَ فِي حَيَاتِهِ- وَ جَمِيلَ الْأُحْدُوثَةِ بَعْدَ وَفَاتِهِ- وَ الْعِلْمُ حَاكِمٌ وَ الْمَالُ مَحْكُومٌ عَلَيْهِ- يَا كُمَيْلُ هَلَكَ خُزَّانُ الْأَمْوَالِ وَ هُمْ أَحْيَاءٌ- وَ الْعُلَمَاءُ بَاقُونَ مَا بَقِيَ الدَّهْرُ- أَعْيَانُهُمْ مَفْقُودَةٌ وَ أَمْثَالُهُمْ فِي الْقُلُوبِ مَوْجُودَةٌ- هَا إِنَّ هَاهُنَا لَعِلْماً جَمّاً وَ أَشَارَ بِيَدِهِ إِلَى صَدْرِهِ لَوْ أَصَبْتُ لَهُ حَمَلَةً- بَلَى أَصَبْتُ لَقِناً غَيْرَ مَأْمُونٍ عَلَيْهِ- مُسْتَعْمِلًا آلَةَ الدِّينِ لِلدُّنْيَا- وَ مُسْتَظْهِراً بِنِعَمِ اللَّهِ عَلَى عِبَادِهِ وَ بِحُجَجِهِ عَلَى أَوْلِيَائِهِ- أَوْ مُنْقَاداً لِحَمَلَةِ الْحَقِّ لَا بَصِيرَةَ لَهُ فِي أَحْنَائِهِ- يَنْقَدِحُ الشَّكُّ فِي قَلْبِهِ لِأَوَّلِ عَارِضٍ مِنْ شُبْهَةٍ- أَلَا لَا ذَا وَ لَا ذَاكَ- أَوْ مَنْهُوماً بِاللَّذَّةِ سَلِسَ الْقِيَادِ لِلشَّهْوَةِ- أَوْ مُغْرَماً بِالْجَمْعِ وَ الِادِّخَارِ

 

 - لَيْسَا مِنْ رُعَاةِ الدِّينِ فِي شَيْ‏ءٍ- أَقْرَبُ شَيْ‏ءٍ شَبَهاً بِهِمَا الْأَنْعَامُ السَّائِمَةُ- كَذَلِكَ يَمُوتُ الْعِلْمُ بِمَوْتِ حَامِلِيهِ- اللَّهُمَّ بَلَى لَا تَخْلُو الْأَرْضُ مِنْ قَائِمٍ لِلَّهِ بِحُجَّةٍ- إِمَّا ظَاهِراً مَشْهُوراً وَ إِمَّا خَائِفاً مَغْمُوراً- لِئَلَّا تَبْطُلَ حُجَجُ اللَّهِ وَ بَيِّنَاتُهُ- وَ كَمْ ذَا وَ أَيْنَ أُولَئِكَ أُولَئِكَ وَ اللَّهِ الْأَقَلُّونَ عَدَداً- وَ الْأَعْظَمُونَ عِنْدَ اللَّهِ قَدْراً- يَحْفَظُ اللَّهُ بِهِمْ حُجَجَهُ وَ بَيِّنَاتِهِ حَتَّى يُودِعُوهَا نُظَرَاءَهُمْ- وَ يَزْرَعُوهَا فِي قُلُوبِ أَشْبَاهِهِمْ- هَجَمَ بِهِمُ الْعِلْمُ عَلَى حَقِيقَةِ الْبَصِيرَةِ- وَ بَاشَرُوا رُوحَ الْيَقِينِ وَ اسْتَلَانُوا مَا اسْتَوْعَرَهُ الْمُتْرَفُونَ- وَ أَنِسُوا بِمَا اسْتَوْحَشَ مِنْهُ الْجَاهِلُونَ- وَ صَحِبُوا الدُّنْيَا بِأَبْدَانٍ أَرْوَاحُهَا مُعَلَّقَةٌ بِالْمَحَلِّ الْأَعْلَى- أُولَئِكَ خُلَفَاءُ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ وَ الدُّعَاةُ إِلَى دِينِهِ- آهِ آهِ شَوْقاً إِلَى رُؤْيَتِهِمْ- انْصَرِفْ يَا كُمَيْلُ إِذَا شِئْتَ  

و درود خدا بر او، فرمود: (کميل بن زياد می‌گويد: امام دست مرا گرفت، و به سوی قبرستان کوفه برد، آنگاه آه پردردی کشيد و فرمود) ای کميل بن زياد اين قلب‌ها بسان ظرفهايی هستند، که بهترين آنها، فراگيرترين آنهاست، پس آنچه را می‌گويم نگاه‌دار: 
  1- اقسام مردم (مردم شناسی   

مردم سه دسته‌اند، دانشمند الهی، و آموزنده‌ای بر راه رستگاری، و پشّه‌های دست خوش باد و طوفان و هميشه سرگردان، که به دنبال هر سر و صدايی می‌روند، و با وزش هر بادی حرکت می‌کنند، نه از روشنايی دانش نور گرفتند، و نه به پناهگاه استواری پناه گرفتند.  

2- ارزش‌های والای دانش  

ای کميل: دانش بهتر از مال است، زيرا علم، نگهبان تو است، و مال را تو بايد نگهبان باشی مال با بخشش کاستی پذيرد امّا علم با بخشش فزونی گيرد، و مقام و شخصيّتی که با مال به دست آمده با نابودی مال، نابود می‌گردد. ای کميل بن زياد شناخت علم راستين (علم الهی) آيينی است که با آن پاداش داده می‌شود، و انسان در دوران زندگی با آن خدا را اطاعت می‌کند، و پس از مرگ، نام نيکو به يادگار گذارد. دانش فرمانروا، و مال فرمانبر است.  

3- ارزش دانشمندان   

ای کميل ثروت اندوزان بی تقوا مرده گرچه به ظاهر زنده‌اند، امّا دانشمندان، تا دنيا برقرار است زنده‌اند، بدن‌هايشان گرچه در زمين پنهان امّا ياد آنان در دل‌ها هميشه زنده است.   

4- اقسام دانش پژوهان  

بدان که در اينجا (اشاره به سينه مبارک کرد) دانش فراوانی انباشته است، ای کاش کسانی را می‌يافتم که می‌توانستند آن را بياموزند آری تيز هوشانی می‌يابم امّا مورد اعتماد نمی‌باشند، دين را وسيله دنيا قرار داده، و با نعمت‌های خدا بر بندگان، و با برهان‌های الهی بر دوستان خدا فخر می‌فروشند. يا گروهی که تسليم حاملان حق می‌باشند امّا ژرف انديشی لازم را در شناخت حقيقت ندارند، که با اوّلين شبهه‌ای، شک و ترديد در دلشان ريشه می‌زند پس نه آنها، و نه اينها، سزاوار آموختن دانش‌های فراوان من نمی‌باشند. يا فرد ديگری که سخت در پی لذّت بوده، و اختيار خود را به شهوت داده است، يا آن که در ثروت اندوزی حرص می‌ورزد، هيچ کدام از آنان نمی‌توانند از دين پاسداری کنند، و بيشتر به چهارپايان چرنده شباهت دارند، و چنين است که دانش با مرگ دارندگان دانش می‌ميرد.  

5- ويژگی‌های رهبران الهی  

آری خداوند زمين هيچ گاه از حجّت الهی خالی نيست، که برای خدا با برهان روشن قيام کند، يا آشکار و شناخته شده، يا بيمناک و پنهان، تا حجّت خدا باطل نشود، و نشانه‌هايشان از ميان نرود. تعدادشان چقدر و در کجا هستند به خدا سوگند که تعدادشان اندک ولی نزد خدا بزرگ مقدارند، که خدا به وسيله آنان حجّت‌ها و نشانه‌های خود را نگاه می‌دارد، تا به کسانی که همانندشان هستند بسپارد، و در دل‌های آنان بکارد، آنان که دانش، نور حقيقت بينی را بر قلبشان تابيده، و روح يقين را دريافته‌اند، که آنچه را خوشگذاران‌ها دشوار می‌شمارند، آسان گرفتند، و با آنچه که ناآگاهان از آن هراس داشتند أنس گرفتند. در دنيا با بدن‌هايی زندگی می‌کنند، که ارواحشان به جهان بالا پيوند خورده است، آنان جانشينان خدا در زمين، و دعوت کنندگان مردم به دين خدايند. آه، آه، چه سخت اشتياق ديدارشان را دارم کميل هر گاه خواستی باز گرد. 
(علمی، اخلاقی، اعتقادی) 

 

 

 

 

 

 


حکمت نهج البلاغه

 وَ قَالَ ع مَنْ قَصَّرَ فِي الْعَمَلِ ابْتُلِيَ بِالْهَمِّ وَ لَا حَاجَةَ لِلَّهِ فِيمَنْ لَيْسَ لِلَّهِ فِي مَالِهِ وَ نَفْسِهِ نَصِيبٌ

و درود خدا بر او، فرمود: آن کس که در عمل کوتاهی کند، دچار اندوه گردد، و آن را که از مال و جانش بهره‌ای در راه خدا نباشد خدا را به او نيازی نيست.
(اخلاقی) 
 
 
 

وَ قَالَ ع تَوَقَّوُا الْبَرْدَ فِي أَوَّلِهِ وَ تَلَقَّوْهُ فِي آخِرِهِ- فَإِنَّهُ يَفْعَلُ فِي الْأَبْدَانِ كَفِعْلِهِ فِي الْأَشْجَارِ- أَوَّلُهُ يُحْرِقُ وَ آخِرُهُ يُورِقُ
 
 و درود خدا بر او، فرمود: در آغاز سرما خود را بپوشانيد، و در پايانش آن را دريابيد، زيرا با بدن‌ها همان می‌کند که با برگ درختان خواهد کرد: آغازش می‌سوزاند، و پايانش می‌روياند.
(عملی، بهداشتی)

 

 

 

 


حکمت نهج البلاغه

 وَ قَالَ ع طُوبَى لِمَنْ ذَلَّ فِي نَفْسِهِ وَ طَابَ كَسْبُهُ- وَ صَلَحَتْ سَرِيرَتُهُ وَ حَسُنَتْ خَلِيقَتُهُ- وَ أَنْفَقَ الْفَضْلَ مِنْ مَالِهِ وَ أَمْسَكَ الْفَضْلَ مِنْ لِسَانِهِ- وَ عَزَلَ عَنِ النَّاسِ شَرَّهُ وَ وَسِعَتْهُ السُّنَّةُ وَ لَمْ يُنْسَبْ إلَى الْبِدْعَةِ قال الرضي أقول و من الناس من ينسب هذا الكلام إلى رسول الله ص و كذلك الذي قبله

 و درود خدا بر او، فرمود: خوشا به حال آن کس که خود را کوچک می‌شمارد، و کسب و کار او پاکيزه است، و جانش پاک، و اخلاقش نيکوست، که مازاد بر مصرف زندگی را در راه خدا بخشش می‌کند، و زبان را از زياده گويی باز می‌دارد و آزار او به مردم نمی‌رسد، و سنّت پيامبر صلّی اللّه عليه و آله و سلّم او را کفايت کرده، بدعتی در دين خدا نمی‌گذارد. 
(برخی حکمت 123 و 122 را از پيامبر صلّی اللّه عليه و آله و سلّم نقل کرده‌اند)
(اخلاقی)
 
 
 

وَ قَالَ ع غَيْرَةُ الْمَرْأَةِ كُفْرٌ وَ غَيْرَةُ الرَّجُلِ إِيمَانٌ
 
و درود خدا بر او، فرمود: غيرت زن، کفر آور، و غيرت مرد نشانه ايمان اوست.
(علمی، اخلاقی) 

 

 

 

 

 


حکمت نهج البلاغه

 وَ سُئِلَ عَنِ الْخَيْرِ مَا هُوَ- فَقَالَ لَيْسَ الْخَيْرُ أَنْ يَكْثُرَ مَالُكَ وَ وَلَدُكَ- وَ لَكِنَّ الْخَيْرَ أَنْ يَكْثُرَ عِلْمُكَ- وَ أَنْ يَعْظُمَ حِلْمُكَ وَ أَنْ تُبَاهِيَ النَّاسَ بِعِبَادَةِ رَبِّكَ- فَإِنْ أَحْسَنْتَ حَمِدْتَ اللَّهَ وَ إِنْ أَسَأْتَ اسْتَغْفَرْتَ اللَّهَ- وَ لَا خَيْرَ فِي الدُّنْيَا إِلَّا لِرَجُلَيْنِ- رَجُلٍ أَذْنَبَ ذُنُوباً فَهُوَ يَتَدَارَكُهَا بِالتَّوْبَةِ- وَ رَجُلٍ يُسَارِعُ فِي الْخَيْرَاتِ-

 و درود خدا بر او، فرمود: (از امام پرسيدند «خير» چيست فرمود) خوبی آن نيست که مال و فرزندت بسيار شود، بلکه خير آن است که دانش تو فراوان، و بردباری تو بزرگ و گران مقدار باشد، و در پرستش پروردگار در ميان مردم سر فراز باشی، پس اگر کار نيکی انجام دهی شکر خدا به جا آوری، و اگر بد کردی از خدا آمرزش خواهی. در دنيا جز برای دو کس خير نيست. يکی گناه کاری که با توبه جبران کند، و ديگر نيکوکاری که در کارهای نيکو شتاب ورزد.
 
(اخلاقی، تربيتی)
 
 
 
 

وَ قَالَ ع لَا يَقِلُّ عَمَلٌ مَعَ التَّقْوَى وَ كَيْفَ يَقِلُّ مَا يُتَقَبَّلُ
 
و درود خدا بر او، فرمود: هيچ کاری با تقوا اندک نيست، و چگونه اندک است آنچه که پذيرفته شود.
(اخلاقی) 

 

 

 

 

 


حکمت نهج البلاغه

 وَ قَالَ ع فِي بَعْضِ الْأَعْيَادِ - إِنَّمَا هُوَ عِيدٌ لِمَنْ قَبِلَ اللَّهُ صِيَامَهُ وَ شَكَرَ قِيَامَهُ

- وَ كُلُّ يَوْمٍ لَا يُعْصَى اللَّهُ فِيهِ فَهُوَ عِيدٌ

 و درود خدا بر او، فرمود: (در يکی از روزهای عيد) اين عيد کسی است که خدا روزه‌اش را پذيرفته،
و نماز او را ستوده است، و هر روز که خدا را نافرمانی نکنند، آن روز عيد است
 
(اجتماعی، اخلاقی)

 
 

وَ قَالَ ع: إِنَّ أَخْسَرَ النَّاسِ صَفْقَةً وَ أَخْيَبَهُمْ سَعْياً - رَجُلٌ أَخْلَقَ بَدَنَهُ فِي طَلَبِ مَالِهِ
- وَ لَمْ تُسَاعِدْهُ الْمَقَادِيرُ عَلَى إِرَادَتِهِ - فَخَرَجَ مِنَ الدُّنْيَا بِحَسْرَتِهِ وَ قَدِمَ عَلَى الْآخِرَةِ بِتَبِعَتِهِ

 و درود خدا بر او، فرمود: همانا زيانکارترين مردم در معاملات، و نوميدترين مردم در تلاش،
مردی است که تن در گرد آوری مال خسته دارد، امّا تقديرها با خواست او هماهنگ نباشد،
پس با حسرت از دنيا رود، و با بار گناه به آخرت روی آورد.
(اعتقادی، اقتصادی)

 

 


حکمت نهج البلاغه

 وَ قَالَ لِابْنِهِ الْحَسَنِ ع لَا تُخَلِّفَنَّ وَرَاءَكَ شَيْئاً مِنَ الدُّنْيَا - فَإِنَّكَ تَخَلِّفُهُ لِأَحَدِ رَجُلَيْنِ

- إِمَّا رَجُلٌ عَمِلَ فِيهِ بِطَاعَةِ اللَّهِ - فَسَعِدَ بِمَا شَقِيتَ بِهِ - وَ إِمَّا رَجُلٌ عَمِلَ فِيهِ بِمَعْصِيَةِ اللَّهِ

- فَشَقِيَ بِمَا جَمَعْتَ لَهُ - فَكُنْتَ عَوْناً لَهُ عَلَى مَعْصِيَتِهِ

- وَ لَيْسَ أَحَدُ هَذَيْنِ حَقِيقاً أَنْ تُؤْثِرَهُ عَلَى نَفْسِكَ

- قَالَ الرَّضِيُّ وَ يُرْوَى هَذَا الْكَلَامُ عَلَى وَجْهٍ آخَرَ وَ هُوَ - أَمَّا بَعْدُ - فَإِنَّ الَّذِي فِي يَدِكَ مِنَ الدُّنْيَا

- قَدْ كَانَ لَهُ أَهْلٌ قَبْلَكَ - وَ هُوَ صَائِرٌ إِلَى أَهْلٍ بَعْدَكَ - وَ إِنَّمَا أَنْتَ جَامِعٌ لِأَحَدِ رَجُلَيْنِ

- رَجُلٍ عَمِلَ فِيمَا جَمَعْتَهُ بِطَاعَةِ اللَّهِ - فَسَعِدَ بِمَا شَقِيتَ بِهِ - أَوْ رَجُلٍ عَمِلَ فِيهِ بِمَعْصِيَةِ اللَّهِ

- فَشَقِيتَ بِمَا جَمَعْتَ لَهُ - وَ لَيْسَ أَحَدُ هَذَيْنِ أَهْلًا أَنْ تُؤْثِرَهُ عَلَى نَفْسِكَ

- وَ لَا أَنْ تَحْمِلَ لَهُ عَلَى ظَهْرِكَ - فَارْجُ لِمَنْ مَضَى رَحْمَةَ اللَّهِ - وَ لِمَنْ بَقِيَ رِزْقَ اللَّهِ


 و درود خدا بر او، فرمود: (به فرزندش امام مجتبی عليه السّلام خطاب کرد:)
چيزی از دنيای حرام برای پس از مرگت باقی مگذار، زيرا آنچه از تو می‌ماند نصيب يکی از دو تن خواهد شد،
يا شخصی است که آن را در طاعت خدا به کار گيرد،
پس سعادتمند می‌شود به چيزی که تو را به هلاکت افکنده است.
و يا شخصی که آن را در نافرمانی خدا به کار گيرد، پس هلاک می‌شود به آنچه که تو جمع آوری کردی،
پس تو در گناه او را ياری کرده‌ای، که هيچ يک از اين دو نفر سزاوار آن نيستند تا بر خود مقدّم داری.
(اين حکمت به گونه ديگری نيز نقل شده) پس از ستايش پروردگار آنچه از دنيا هم اکنون در دست تو است،
پيش از تو در دست ديگران بود، و پس از تو نيز به دست ديگران خواهد رسيد،
و همانا تو برای دو نفر مال خواهی اندوخت، يا شخصی که اموال جمع شده تو را در طاعت خدا به کار گيرد،
پس به آنچه که تو را به هلاکت افکند سعادتمند می‌شود، يا کسی است که آن را در گناه به کار اندازد،
پس با اموال جمع شده تو هلاک خواهد شد، که هيچ يک از اين دو نفر سزاوار نيستند تا بر خود مقدّمشان بداری،
و بار آنان را بر دوش کشی، پس برای گذشتگان رحمت الهی، و برای بازماندگان روزی خدا را اميدوار باش.
 
(اخلاقی، اقتصادی)



وَ قَالَ ع الْحِلْمُ عَشِيرَةٌ

و درود خدا بر او، فرمود: حلم و بردباری، خويشاوندی است.
(اخلاقی، اجتماعی) 

 

+ نوشته شده در دو شنبه 22 مهر 1398برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند اخلاقی,پند اجتماعی,اقتصادی,دنیا,ارث,مال,وصیت,وارث,بازمانده, ساعت 14:35 توسط آزاده یاسینی


حکمت نهج البلاغه

 وَ قَالَ ع: مَعَاشِرَ النَّاسِ اتَّقُوا اللَّهَ - فَكَمْ مِنْ مُؤَمِّلٍ مَا لَا يَبْلُغُهُ وَ بَانٍ مَا لَا يَسْكُنُهُ -

وَ جَامِعٍ مَا سَوْفَ يَتْرُكُهُ - وَ لَعَلَّهُ مِنْ بَاطِلٍ جَمَعَهُ وَ مِنْ حَقٍّ مَنَعَهُ - أَصَابَهُ حَرَاماً وَ احْتَمَلَ بِهِ آثَاماً

- فَبَاءَ بِوِزْرِهِ وَ قَدِمَ عَلَى رَبِّهِ آسِفاً لَاهِفاً - قَدْ خَسِرَ الدُّنْيا وَ الْآخِرَةَ ذلِكَ هُوَ الْخُسْرانُ الْمُبِينُ


 و درود خدا بر او، فرمود: ای مردم از خدا بترسيد، چه بسا آرزومندی که به آرزوی خود نرسيد،
و سازنده ساختمانی که در آن مسکن نکرد، و گرد آورنده‌ای که زود آنچه را گرد آورده رها خواهد کرد،
شايد که از راه باطل گرد آورده، و يا حق ديگران را باز داشته،
و با حرام به هم آميخته، که گناهش بر گردن اوست، و با سنگينی بار گناه در می‌گذرد،
و با پشيمانی و حسرت به نزد خدا می‌رود که: «در دنيا و آخرت زيان کرده و اين است زيانکاری آشکار»
(اخلاقی، اقتصادی)
 



وَ قَالَ ع مَاءُ وَجْهِكَ جَامِدٌ يُقْطِرُهُ السُّؤَالُ - فَانْظُرْ عِنْدَ مَنْ تُقْطِرُهُ

 و درود خدا بر او، فرمود: آبروی تو چون يخی جامد است که درخواست آن را قطره قطره آب می‌کند،
پس بنگر که آن را نزد چه کسی فرو می‌ريزی.
(اخلاقی، اجتماعی)
+ نوشته شده در پنج شنبه 4 مهر 1398برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند اخلاقی,پند اجتماعی,اقتصادی,مردم,خدا,ترس,مال,زیان,حرام,آبرو,یخ, ساعت 11:38 توسط آزاده یاسینی


حکمت نهج البلاغه

 وَ كَانَ ع يَقُولُ: مَتَى أَشْفِي غَيْظِي إِذَا غَضِبْتُ‏

- أَ حِينَ أَعْجِزُ عَنِ الِانْتِقَامِ فَيُقَالُ لِي لَوْ صَبَرْتَ - أَمْ حِينَ أَقْدِرُ عَلَيْهِ فَيُقَالُ لِي لَوْ عَفَوْتَ

 و درود خدا بر او، فرمود: چون خشم گيرم، کی آن را فرو نشانم در آن زمان که قدرت انتقام ندارم، که به من بگويند.
«اگر صبر کنی بهتر است» يا آنگاه که قدرت انتقام دارم که به من بگويند: «اگر عفو کنی خوب است».
(اخلاقی، اجتماعی)
 



وَ قَالَ ع لَمْ يَذْهَبْ مِنْ مَالِكَ مَا وَعَظَكَ

 و درود خدا بر او، فرمود: مالی که نابودی آن تو را پند می‌دهد، از دست نرفته است.
(اخلاقی، اقتصادی)
+ نوشته شده در یک شنبه 27 مرداد 1398برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند اخلاقی,پند اجتماعی,اقتصادی,خشم,فرونشاندن خشم,انتقام,صبر,عفو,مال,پند, ساعت 10:9 توسط آزاده یاسینی


حکمت نهج البلاغه

 وَ سُئِلَ عَنِ الْخَيْرِ مَا هُوَ - فَقَالَ لَيْسَ الْخَيْرُ أَنْ يَكْثُرَ مَالُكَ وَ وَلَدُكَ - وَ لَكِنَّ الْخَيْرَ أَنْ يَكْثُرَ عِلْمُكَ - وَ أَنْ يَعْظُمَ حِلْمُكَ وَ أَنْ تُبَاهِيَ النَّاسَ بِعِبَادَةِ رَبِّكَ - فَإِنْ أَحْسَنْتَ حَمِدْتَ اللَّهَ وَ إِنْ أَسَأْتَ اسْتَغْفَرْتَ اللَّهَ - وَ لَا خَيْرَ فِي الدُّنْيَا إِلَّا لِرَجُلَيْنِ - 

و درود خدا بر او، فرمود: (از امام پرسيدند «خير» چيست فرمود) خوبی آن نيست که مال و فرزندت بسيار شود، بلکه خير آن است که دانش تو فراوان، و بردباری تو بزرگ و گران مقدار باشد، و در پرستش پروردگار در ميان مردم سر فراز باشی، پس اگر کار نيکی انجام دهی شکر خدا به جا آوری، و اگر بد کردی از خدا آمرزش خواهی. در دنيا جز برای دو کس خير نيست. يکی گناه کاری که با تو به جبران کند، و ديگر نيکوکاری که در کارهای نيکو شتاب ورزد.
(اخلاقی، تربيتی) 
 


وَ قَالَ ع إِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِالْأَنْبِيَاءِ أَعْلَمُهُمْ بِمَا جَاءُوا بِهِ - ثُمَّ تَلَا إِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْراهِيمَ لَلَّذِينَ اتَّبَعُوهُ - وَ هذَا النَّبِيُّ وَ الَّذِينَ آمَنُوا الْآيَةَ - ثُمَّ قَالَ إِنَّ وَلِيَّ مُحَمَّدٍ مَنْ أَطَاعَ اللَّهَ وَ إِنْ بَعُدَتْ لُحْمَتُهُ - وَ إِنَّ عَدُوَّ مُحَمَّدٍ مَنْ عَصَى اللَّهَ وَ إِنْ قَرُبَتْ قَرَابَتُهُ

 و درود خدا بر او، فرمود: نزديک‌ترين مردم به پيامبران، داناترين آنان است، به آنچه که آورده‌اند. سپس اين آيه را تلاوت فرمود: «همانا نزديک‌ترين مردم به ابراهيم آنانند که پيرو او گرديدند، و مؤمنانی که به اين پيامبر خاتم پيوستند» (سپس فرمود) دوست محمّد صلّی اللّه عليه و آله و سلّم کسی است که خدا را اطاعت کند هر چند پيوند خويشاوندی او دور باشد، و دشمن محمّد صلّی اللّه عليه و آله و سلّم کسی است که خدا را نافرمانی کند، هر چند خويشاوند نزديک او باشد.
(اخلاقی، علمی)


جنگ تبوک در قرآن

* بر جاي ماندگان از خانه نشستن خود به سبب مخالفت با پيامبر خدا خوشحال شدند و خوش نداشتند که با اموال و جانهايشان در راه خدا جهاد کنند، و گفتند: در اين گرما بيرون نرويد. بگو: آتش دوزخ در حرارت و گرمي، بسيار سخت تر است، اگر مي فهميديد.

*پس به کيفر گناهاني که همواره مرتکب مي شدند بايد کمتر بخندند و بسيار بگريند.
*هرگاه خداوند تو را به سوي گروهي از آنان بازگرداند و از تو اجازه خروج بخواهند، بگو هيچگاه با من خروج نخواهيد كرد و هرگز همراه من با دشمني نخواهيد جنگيد، چرا شما نخستين بار به كناره گيري راضي شديد، اكنون نيز با متخلفان بمانيد!
*و هرگز به جنازه هيچ کدام از آنان نماز مخوان و بر گورش نايست؛ زيرا آنان به خدا و پيامبرش کافر شدند و در حالي که فاسق بودند، از دنيا رفتند.
* اموال و فرزندانشان تو را به شگفت نياورد خدا فقط مي خواهد آنان را در دنيا به اموال و فرزندانشان عذاب کند، و در حالي که کافرند جانشان درآيد.
*و چون سوره اي نازل شود که: به خدا ايمان آوريد و همراه پيامبرش جهاد کنيد؛ ثروتمندان و قدرتمندان از تو اجازه مي خواهند و مي گويند: بگذار که ما با خانه نشينان باشيم.
*راضى شدند كه با خانه‏ نشينان باشند و بر دلهايشان مهر زده شده است در نتيجه قدرت درك ندارند.
*ولي پيامبر و کساني که با او ايمان آوردند با اموال و جان هايشان جهاد کردند، اينانند که همه خيرات براي آنان است و اينانند که رستگارند.
*خدا براي آنان بهشت هايي را آماده کرده است که از زير آن نهرها جاري است، در آنجا جاودانه اند، اين است کاميابي بزرگ.
*مسلماً خدا رحمت ويژه اش را بر پيامبر و مهاجران و انصار که در آن ساعت دشوار از او پيروي کردند، ارزاني داشت، پس از آنکه نزديک بود دل هاي گروهي از آنان منحرف شود سپس خدا توبه آنان را پذيرفت زيرا خدا نسبت به آنان بسيار رئوف و مهربان است.
*و شامل حال آن سه نفري که بازمانده بودند تا جايي که زمين با همه وسعت و فراخي اش بر آنان تنگ شد و دل هايشان هم در تنگي و مضيقه قرار گرفت، و دانستند که هيچ پناهگاهي از خدا جز به سوي او نيست؛ پس خدا به رحمتش بر آنان توجه کرد تا توبه کنند؛ زيرا خدا بسيار توبه پذير و مهربان است.
* اى مؤمنان از خداوند پروا كنيد و در زمره راستان باشيد.
+ نوشته شده در دو شنبه 16 مهر 1397برچسب:قرآن,جنگ,جهاد,نزاع,جنگ تبوک,شهید,رزمنده,مومن,مشرک,کافر,جان,مال,بهشت,جهنم, ساعت 10:39 توسط آزاده یاسینی


انفاق در قرآن

*و از تو مي پرسند: چه چيز انفاق کنند؟ بگو: از آنچه افزون بر نياز است. خدا اين گونه آياتش را براي شما بيان مي کند تا بينديشيد.

*مؤمنان، فقط کساني هستند که چون ياد خدا شود، دل هايشان ترسان مي شود، وهنگامي که آيات او بر آنان خوانده شود بر ايمانشان مي افزايد، و بر پروردگارشان توکل مي کنند.
*بگو به بندگان من كه ايمان آورده‏ اند، نماز را بر پا دارند و از آنچه به آنها روزي داده‏ ايم پنهان و آشكار انفاق كنند پيش از آنكه روزي فرا رسد كه نه در آن خريد و فروش است و نه دوستي.
*و دستت را بخيلانه بسته مدار و به طور کامل هم دست و دل باز مباش که در نهايت نکوهيده درمانده گردي.
*و آنان که وقتي انفاق مي کنند، نه از حدّ معمول مي گذرند و نه تنگ مي گيرند، و همواره ميان اين دو در حدّ اعتدال است.
*پس حقّ خويشاوند و مسکين و در راه مانده را بده. اين انفاق براي آنان که خشنودي خدا را مي خواهند بهتر است؛ و اينان همان رستگارانند.
*فقط کساني به آيات ما ايمان مي آورند که وقتي به وسيله آن آيات به آنان تذکر داده شود، سجده کنان به رو در مي افتند و همراه با سپاس، پروردگارشان را از هر عيب و نقصي تنزيه مي کنند در حالي که تکبّر و سرکشي نمي ورزند؛پهلوهايشان از خوابگاه هايشان دور مي شود در حالي که همواره پروردگارشان را به علت بيم و اميد مي خوانند و از آنچه آنان را روزي داده ايم، انفاق مي کنند.
*بگو: يقيناً پروردگارم روزي را براي هر کس از بندگانش بخواهد وسعت مي دهد و يا تنگ مي گيرد، و هرچه را انفاق مي کنيد خدا عوضي را جايگزين آن مي کند؛ و او بهترين روزي دهندگان است.
*و هنگامي که به آنان گويند: از آنچه خدا روزي شما کرده، انفاق کنيد، کافران به مؤمنان گويند: آيا کساني را اطعام کنيم که اگر خدا مي خواست آنان را اطعام مي کرد؟ ولي جز در گمراهي آشکاري نيستند.
*پس آنچه به شما داده اند، متاع زندگي دنياست، و آنچه نزد خداست، براي کساني که ايمان آورده اند و بر پروردگارشان توکل مي کنند، بهتر و پايدارتر است.
*و کساني که از گناهان بزرگ و از کارهاي زشت دوري مي کنند و هنگامي که خشم مي گيرند، راه چشم پوشي و گذشت را برمي گزينند؛
*و آنان که دعوت پروردگارشان را اجابت کردند و نماز را برپا داشتند و کارشان در ميان خودشان بر پايه مشورت است و از آنچه روزي آنان کرده ايم، انفاق مي کنند؛
*آگاه باشيد! شما همان مردمي هستيد که براي انفاق در راه خدا دعوت مي شويد، پس برخي از شما بخل مي ورزند، و هر که بخل پيشه کند، فقط نسبت به خود بخيل است، و خدا بي نياز است، و شماييد که نيازمند هستيد؛ و اگر روي بگردانيد به جاي شما گروه ديگري را مي آورد که مانند شما نخواهند بود.
*بي ترديد پرهيزکاران در بهشت ها و چشمه سارهايند.
*و در اموالشان حقّي براي سائل تهيدست و محروم از معيشت بود.
*به خدا و پيامبرش ايمان آوريد، و از اموالي که خدا شما را در آن جانشين خود قرار داده، انفاق کنيد؛ پس براي کساني از شما که ايمان آورده و انفاق کرده اند، پاداش بزرگي خواهد بود.
*و شما را چه شده که در راه خدا انفاق نمي کنيد؟ در حالي که ميراث آسمان ها و زمين مخصوص خداست. کساني از شما که پيش از فتح انفاق کردند و جهاد نمودند يکسان نيستند، آنان از جهت درجه از کساني که پس از فتح انفاق کردند و جهاد نمودند، بلندپايه ترند. و خدا به هريک وعده نيکو داده است و خدا به آنچه انجام مي دهيد، آگاه است.
*کيست که به خدا وامي نيکو دهد تا خدا آن را براي او دو چندان کند و او را پاداشي نيکو و با ارزش باشد؟
*بي ترديد مردان و زنان انفاق کننده و آنان که به خدا وام نيکو داده اند، براي آنان دو چندان شود، و براي آنان پاداش با ارزشي است.
*و از آنچه روزي شما کرده ايم انفاق کنيد، پيش از آنکه يکي از شما را مرگ در رسد و بگويد: چرا مرا تا مدتي نزديک مهلت ندادي تا صدقه دهم و از شايستگان باشم؟!
*بنابراين به اندازه استطاعتي که داريد از خدا پروا کنيد و بشنويد و اطاعت نماييد و انفاق کنيد که براي شما بهتر است؛ و کساني که خود را از بخل و حرص بازدارند آنان رستگارند.
*اگر به خدا وام نيکو دهيد، آن را براي شما دو چندان مي کند و شما را مي آمرزد و خدا عطا کننده پاداش فراوان در برابر عمل اندک مي باشد و بردبار است.
*داناي نهان و آشکار و تواناي شکست ناپذير و حکيم است.
*پروردگارت آگاه است که تو و گروهي از کساني که با تواند، نزديک به دو سوم شب و گاهي نيمي از آن و زماني يک سومش را برمي خيزد، و خدا شب و روز را اندازه گيري مي کند، و براي او مشخص است که شما هرگز نمي توانيد اندازه گيري کنيد، پس بر شما بخشيد؛ بنابراين آنچه را از قرآن براي شما ميسر است بخوانيد. او مي داند که به زودي برخي از شما بيمار مي شوند، و گروهي براي به دست آوردن رزق و روزي خدا در زمين سفر مي کنند، و بعضي در راه خدا مي جنگند؛ پس آنچه را از آن ميسر است بخوانيد و نماز را برپا داريد و زکات بپردازيد و وام نيکو به خدا بدهيد؛ و آنچه را از عمل خير براي خود پيش مي فرستيد، آن را نزد خدا به بهترين صورت و بزرگ ترين پاداش خواهيد يافت؛ و از خدا آمرزش بخواهيد که خدا بسيار آمرزنده و مهربان است.
*و غذا را در عين دوست داشتنش، به مسکين و يتيم و اسير انفاق مي کنند.
*سوگند به شب هنگامي که فرو پوشد
*و به روز هنگامي که آشکار شود
*و به آنکه نر و ماده آفريد؛
*همانا تلاشتان گوناگون و پراکنده است؛
*اما کسي که انفاق کرد و پرهيزکاري پيشه ساخت
*و وعده نيکوتر را باور کرد؛
*پس به زودي او را براي راه آساني آماده مي کنيم
*پس شما را از آتشي که زبانه مي کشد بيم مي دهم.
*جز بدبخت ترين مردم در آن در نيايند.
*و به زودي پرهيزکارترين را از آن دور مي دارند.
*همان که مال خود را انفاق مي کند تا رشد و نمو کند.
*و حال آنکه هيچ کس بر وي حق نعمت ندارد تا به پاداش آن بدهد.
*بلكه تنها هدفش جلب رضاي پروردگار بزرگ او است.
*و به زودي راضي و خشنود مي‏شود.
 
+ نوشته شده در پنج شنبه 29 شهريور 1397برچسب:قرآن,انفاق,مال,خمس,زکات,اطعام,تهیدست,محروم,سائل, ساعت 14:48 توسط آزاده یاسینی


وارث در قرآن

*بر شما مقرّر و لازم شده چون يکي از شما را مرگ در رسد، اگر مالي از خود به جا گذاشته است، براي پدر و مادر و خويشان به طور شايسته و پسنديده وصيت کند. اين حقّي است بر عهده پرهيزکاران.

*پس کساني که بعد از شنيدن وصيت، آن را تغيير دهند، گناهش فقط بر عهده آناني است که تغييرش مي دهند؛ يقيناً خدا شنوا و داناست.پس کسي که از انحراف وصيت کننده يا از گناه او بترسد، و ميان ورثه اصلاح دهد، گناهي بر او نيست؛ يقيناً خدا بسيار آمرزنده و مهربان است.
*اي اهل ايمان! روزه بر شما مقرّر و لازم شده، همان گونه که بر پيشينيان شما مقرّر و لازم شد، تا پرهيزکار شويد.روزهايي چند؛ پس هر که از شما بيمار يا در سفر باشد از روزهاي ديگر؛ و بر آنان که روزه گرفتن طاقت فرساست، طعام دادن به يک نيازمند کفاره آن است. و هر که به خواست خودش افزون بر کفاره واجب، بر طعام نيازمند بيفزايد، برايش بهتر است و روزه گرفتن  اگر بدانيد براي شما بهتر است.
*مردان را از آنچه پدر و مادر و خويشاوندان باقى مى‏گذارند، بهره‏اى است، همچنين زنان را از آنچه پدر و مادر و خويشاوندان باقى مى‏گذارند، بهره‏اى است، چه كم باشد چه بسيار، چنين بهره‏اى معين مقرر است.
*چون هنگام تقسيم کردن ارث، خويشاوندان و يتيمان و مستمندان حاضر شدند، چيزي از آن را به ايشان بدهيد، و با آنان سخني شايسته و پسنديده گوييد.
*آنها كه اگر فرزندان ناتواني از خود به يادگار بگذارند از آينده آنان مي‏ترسند بايد بترسند، پس از خدا بپرهيزند و با نرمي و محبت سخن بگويند.‏
*خدا شما را درباره فرزندانتان سفارش مي کند که سهم پسر مانند سهم دو دختر است. و اگر دخترند و بيش از دو دختر باشند، سهم آنان دو سوم ميراث است؛ و اگر يک دختر باشد، نصف ميراث سهم اوست. و براي هر يک از پدر و مادر ميّت چنانچه ميّت فرزندي داشته باشد، يک ششم ميراث است؛ و اگر فرزندي نداشته باشد، و پدر و مادرش ارث مي برند، براي مادرش يک سوم است و اگر ميّت برادراني داشته باشد، سهم مادرش يک ششم است.پس از وصيتي است که مي کند، يا دَيْني است .شما نمي دانيد پدران و فرزندانتان کدام يک براي شما سودمندترند . فريضه اي از سوي خداست؛ زيرا خدا همواره دانا و حکيم است.
* نصف ميراثي که همسرانتان به جاي مي گذارند، اگر فرزندي نداشته باشند براي شماست، و اگر فرزندي داشته باشند يک چهارم ميراث حقّ شماست، پس از وصيتي که نسبت به مال خود مي کنند يا دَيْني . و براي زنانتان چنانچه فرزندي نداشته باشيد يک چهارم ميراثي است که از شما به جاي مي ماند، و اگر فرزندي داشته باشيد يک هشتم ميراث حقّ آنان است، پس از وصيتي که کرده ايد يا  ديني . و اگر مرد يا زني که از او ارث مي برند، کلاله [يعني بي اولاد و بدون پدر و مادر] باشد و داراي برادر و خواهري است، پس براي هر يک از آن دو نفر يک ششم ميراث است؛ و اگر بيش از اين باشند در يک سوم ميراث شريک اند، پس از وصيتي که شده يا پس از ديني.در وصيتش به وارثان زيان نزند. اين سفارشي است از سوي خدا، و خدا دانا و بردبار است.
*اينها حدود خداست، و هر که از خدا و رسولش اطاعت کند، خدا او را به بهشت هايي که از زير آن نهرها جاري است درآورد؛ در آن جاودانه اند، و آن است کاميابي بزرگ.
* و براي هر کسي از آنچه به جاي گذاشته وارثاني قرار داده ايم، که از ميراث پدر و مادر و خويشاوندان ارث ببرند و کساني که با آنان پيمان بسته ايد؛ پس سهم ارث آنان را بدهيد؛ يقيناً خدا بر همه چيز گواه است.
*از تو درباره کلاله فتوا مي خواهند، بگو: خدا درباره کلاله به شما فتوا مي دهد: اگر مردي که فرزند ندارد، از دنيا برود وبراي او خواهري باشد، نصف ميراثي را که از او به جا مانده خواهر به ارث مي برد، و اگر خواهري از دنيا برود و وارثش فقط يک برادر باشد، همه ميراث به جا مانده خواهر را برادرش به ارث مي برد، و اگر خواهران ميّت دو نفر باشند، دو سوم ميراث به جا مانده را ارث مي برند، و اگر خواهران و برادران متعدد باشند، سهم ارث براي مرد مانند دو زن است. خدا براي شما بيان مي کند تا گمراه نشويد؛ و خدا به همه چيز داناست.
*و اما چون او را بيازمايد، پس روزي اش را بر او تنگ گيرد، گويد: پروردگارم مرا خوار و زبون کرد.
*و ميراث خود را يک جا و کامل مي خوريد
+ نوشته شده در یک شنبه 14 مرداد 1397برچسب:قرآن,وارث,ارث,وصیت,میت,مرده,مرگ,مال,تقسیم ارث,دین,کلاله, ساعت 10:7 توسط آزاده یاسینی